De arrogante en ongeïnteresseerde recruiter

Werkgevers klagen steen en been dat er een personeelstekort is, maar dat is er dus niet. Er zijn zo’n 500.000 meer werkenden dan vóór de coronaperiode. De mensen zijn er dus gewoon. Ze willen ook best bewegen alleen doen ze dat wel minder snel. En als er dan al wordt gesolliciteerd, dan is een arrogante werkgever (en intermediair) de laatste in de rij.

De arrogante en ongeïnteresseerde recruiter
Misschien moeten ‘we’ eens naar onszelf kijken en (als het nodig is) anders omgaan met de benadering van de doelgroep. Zo is er het (kleinschalige) onderzoek van Sollicitatiedokter waar 35% van de sollicitanten aangeeft zij dat eerder slechte dan goede ervaringen hebben met recruiters.

Als ik zeg 'anders omgaan met' bedoel ik trouwens gelijkwaardig. Want daar lijkt het goed mis te gaan. Dit denk ik bijvoorbeeld na het inzoomen op een eerdere poll waar 70% van de sollicitanten aangeeft zich te ergeren aan de recruiter tijdens een sollicitatiegesprek. Zomaar 3 punten uit de top 10 van ergernissen: de recruiter komt te laat, de recruiter heeft een arrogante houding en de recruiter heeft een ongeïnteresseerde houding tijdens het luisteren.

Maar goed, als je je tijdens een sollicitatiegesprek aan een recruiter ergert, is er in elk geval contact. want dit is niet vanzelfsprekend. Er zijn (te) veel mensen die nooit meer iets horen na hun sollicitatie.

‘Na mijn sollicitatie op mijn droombaan, tenminste dat dacht ik, kreeg ik een automatische bevestiging van ontvangst. Daarna bleef het stil. Ook nadat ik nog een keer heb gebeld en heb gemaild.'

Ghosting door recruiters

Onderzoek van Tribepad geeft aan dat 9 op de 10 mensen wel eens geghost is door werkgevers. Van die mensen ervaarde 85% een slecht gevoel en 17% noemde het zelfs een emotionele tik. En dat begrijp ik wel want die mensen hebben geploeterd op een sollicitatiebrief, deze vol spanning verzonden en wachten vervolgens met diezelfde spanning af. Tot ze een ons wegen. Denk je: dát valt echt wel mee met die spanning? Think again. Verandering van werk scoort een achttiende plek in de stressschaal van Holmes en Rahe.

Dat er te laat wordt gekomen, niet wordt gereageerd of met een ongeïnteresseerde houding, kan sollicitanten het gevoel geven dat de werkgever bóven hen staat. Dat pakt verkeerd uit want millennials zijn klaar met hiërarchie. Dat geldt ook voor andere generaties.

Arrogantie en desinteresse in vacatureteksten
Even terug naar 2 punten die bleken uit de poll van Studentenwerk: de arrogante én ongeïnteresseerde houding van menig recruiter. Eerlijk is eerlijk, die houdingen proef je ook terug in arbeidsmarktcommunicatie, waaronder in vacatureteksten.

Zo delft de ‘what’s in it for the candidate’ nog steeds het onderspit ten opzichte van de ellenlange lijsten vereisten. Ook de teksten bij het bedrijfsprofiel lijken meer op een advertentie om nieuwe klanten mee binnen te slepen, dan om medewerkers te werven. En wat mij de laatste tijd opvalt? Dat zijn dit soort zinnetjes bij de procedureomschrijving: ‘Tijdens dit gesprek willen wij ontdekken of je bij ons past’ of ‘Als wij enthousiast zijn, dan bieden we je een contract aan’. Say what? Áls de sollicitant dat doorstaat en op de sollicitatiebutton klikt, dan is er nog het sollicitatieformulier. Geloof ’t of niet maar ik zie nog steeds dat je bij sommige werkgevers eerst een account moet aanmaken voordat je ‘mag’ solliciteren. En waar ik net schreef dat sommige sollicitanten nooit meer iets horen… Soms kondigt men dit al aan in de vacaturetekst. Dan staat er ergens onderaan weggemoffeld: ‘Je ontvangt alleen een reactie als je geschikt bent voor de vacature’ of ‘Er wordt niet gereageerd op sollicitaties die we ontvangen via de mail’.

Tweerichtingsverkeer inclusief rode loper
Hoogconjunctuur of niet: elk sollicitatieproces hoort tweerichtingsverkeer te zijn. Met de vacaturetekst als vertrekpunt zou het dan eerder moeten zijn dat de spotlight staat op what’s in it for the candidate. Dat vereisten reëel zijn, niet irreëel. En dat het salaristaboe wordt doorbroken.

Die zinnetjes? Bekijk het vanaf beide kanten en schrijf bijvoorbeeld: ‘Tijdens dit gesprek ontdekken we of wíj bij elkaar passen’ en ‘Als wij allebei enthousiast zijn, dan kan jij een contract tekenen’.

En als je toch bezig bent, leg op de rijbaan van de potentiële sollicitant een rode loper. Zorg dat alle stoplichten direct op groen springen zodra de sollicitant nadert. Een hobbel in de weg? Trek ’m meteen strak. In een tekst pas je dit toe door duidelijk te schrijven en de doelgroep voorop te stellen.

Dus: zet je eigen ego opzij en streel het ego van jouw doelgroep. Bedenk welke vragen de doelgroep heeft en beantwoord die in de tekst. Zoek uit wat de beweegmotieven zijn en zet hier de spotlight op. Lukt je dat? Dan zal je misschien nog niet overspoeld worden door sollicitaties maar je ontvangt ze in elk geval wel.

Dit blog over de arrogante en ongeïnteresseerde recruiter verscheen eerder op Scoren met woorden.