Wijs jouw stereotypes de deur!
Iedere dag opnieuw word ik geconfronteerd met mijn eigen oordelen. Handig want zo helpt mijn oordeelsvermogen mij te herinneren aan het feit dat de wekker betekent dat ik moet opstaan. De kraan te ver doordraaien betekent dat ik mijzelf verbrand of bevries onder de douche. En mijn oordeelsvermogen zorgt dat ik weet dat koffie in de ochtend echt heel fijn is. Anders zou ik deze blog nu niet kunnen schrijven.
Minder handig is mijn oordeelsvermogen wanneer ik mij buig over vacatures en kandidaten. Want dan gaat mijn oordeelsvermogen en bias mij beïnvloeden. Ineens zie ik dan kandidaten voor mij die het perfecte plaatje tonen. Zo keek ik vandaag naar een vacature van een monteur en mijn hoofd vulde het plaatje direct in. Man, midden 30, rijdt in een bedrijfsbus en heeft een grote gereedschapskist bij zich. Kortom, ik stapte direct weer in de grote valkuil van oordeelsvermogen. Want mijn ervaringen, wat ik leerde, wat ik zie op tv en wat ik vaak tegen kom is dan direct het plaatje dat ik invul. Terwijl het plaatje natuurlijk op heel veel andere wijze ingekleurd kan worden.
Over kleuren gesproken: als ik een kind tussen de 3 en de 8 jaar oud vraag om een kleurplaat van een monteur in te kleuren dan zijn gezichten blauw, haren rood en schoenen roze. Worden we ouder en hebben we meer gezien en ervaren, dan kleuren we alles al in. Letterlijk. Dan verschijnt ineens het door mij boven gestelde plaatje. Opeens gebruiken we de stereotypen die wij hebben ingekleurd bij het horen van beroepen.
Dat de monteur ook een vrouw kan zijn, veel jonger of ouder en helemaal geen gereedschapskist maar een IPad meeneemt? Daar heeft mijn oordeelsvermogen nog te weinig ruimte voor gemaakt. Daar moet ik bewust over na denken. Want hoewel de meeste monteurs tegenwoordig inderdaad vaker met een IPad dan een gereedschapskist rondlopen is een feit. Toch heb ik mijn idee van de monteur nog niet veranderd.
Kijkend naar meer vacatures gebeurt wederom het zelfde. De secretaresse is een vrouw, draagt een mantelpak en een bril. De teamleider finance? Een man met een donkerblauw pak, wit overhemd (en ja een stropdas, hoewel er nog weinig mannen zijn die nog dassen dragen) en zwarte ongepoetste schoenen. De IT projectmanager draagt een verwassen spijkerbroek, sneakers een T-shirt van LEGO, draagt een bril en zijn haar spriet alle kanten op. Zo gaat mijn brein maar door met het invullen van stereotypes.
Zo ben ik de hele dag bezig om mijn eigen stereotypes de deur te wijzen. Te kijken naar de competenties die benodigd zijn. Te kijken naar talent. Juist te kijken naar alle mogelijkheden die de arbeidsmarkt mij biedt. Want de beste match is nog nooit gemaakt met een stereotype die door een acteur gespeeld werd. Daar zijn de tv-series en de films voor.
Ik vraag mij af: zou het helpen als je juist op deze media ook meer geprikkeld zou worden dan door de gemiddelde stereotypes?
Wat vind jij? Hoe ga jij om met jouw oordeelsvermogen, stereotypering in combinatie met het invullen van vacatures? Wijs jij ze ook de deur?
